Влијателен аргумент што се користи за да се оправда локалната самоуправа е тврдењето дека тој е поефикасен од централизираниот систем (види, на пример, Шарп, 1970). Оваа оправданост за традиционалните форми на локална самоуправа во Велика Британија е оспорена од централната власт уште од 1979 година и со зголемувањето на размислувањето за „ново право“ со акцент на решенијата на пазарот за проблемите со управувањето со јавните услуги. Едноставно, аргументот е дека јавните услуги ќе бидат ефикасни само доколку подлежат на пазарни притисоци, што може да се постигне со тоа што граѓаните ќе се направат во потрошувачи по избор, односно ќе можат да го преземат својот бизнис од еден добавувач на друг. Тогаш не е неопходно владата да биде локална, затоа што центарот може да постави стандарди за разделен систем на администрација базирана на пазарот, а ефикасноста ќе се обезбеди со нормалните пазарни процеси на излез и избор, како и инспекција и регулатива.